Ben nu echt in Griekenland
Door: Peer
Blijf op de hoogte en volg Peer
25 Mei 2015 | Griekenland, Kritsá
Het begin was strak. Geheel tegen mijn principes stonden mijn fiets en ik ruim op tijd gebroederlijk te wachten op de 401. De 401 was deze keer wel stevig aan de late kant. Vanwege de ruime planning zorgde dat nu voor slechts zeer bescheiden stress. Gelukkig daarna een flinke rij bij het inchecken van den velo. De omstandigheden maken het leven zo vanzelf spannend. En dan is daar nog het personeel van Ryanair. Nooit verlegen voor een geintje. "Die fiets gaat zo niet mee meneer." Een gewaagd uitstekend stukje stuur bleek de grote boosdoener. Of ik daar 35 minuten voor de vlucht niet even een leuk doosje voor kon zoeken. Na wat lichte stress bleek een plastic zak van Albert Heijn ook voldoende om er voor te zorgen dat mijn stuur de overige koffers niet zou beschadigden. Enige logica kan ik bij die jongens van de vlieger nog altijd niet ontdekken. Na nog even standaard steggelen over banden die tot de velg moesten leeg zijn (het is voor uw eigen veiligheid meneer) was ik ruim als laatste om aan boord te gaan. De al lichte aversie tegen vliegvelden wordt er zo niet minder op.
De eerste meters fietsen op Kretenzer grond maakten alweer veel goed. Vakantie begonnen, lekker weer, uitzicht op een strakblauwe zee en in een relaxed tempo peddelend naar het Oosten. Niet helemaal onbekend was wederom de verbazing over de typische vakantiefeestoorden die net als aan de Spaanse zuidkust ook hier in grote getale in het wild voorkomen. Toch schijnt men hier geheel vrijwillig te verblijven. Niet alleen op luchthavens blijkt de menselijke soort een rare vogel.
Na een niet heel enerverende rit zo tegen 6 uur na 80 kilometer passage in Rhetymnon. Wel een aardig plaatsje en eigenlijk is het wel leuk voor deze dag. Morgen maak ik er wel weer een echte fietstocht van.
"Morgen" een heel wat later vertrek dan in de planning. De kwart over twee op mijn horloge blijkt eigenlijk kwart over drie lokale tijd. Verder blijkt Kritsa, de geplande eindbestemming nog 160 kilometer te gaan, een kleine 40 kilometer verder dan eigenlijk verwacht. Toch maar proberen en dan maar zien waar het schip strand. Met nog 70 kilometer te gaan lijkt Kritsa nog altijd voor het donker haalbaar. Het tempo wordt flink opgeschroefd en het draait prima. De routeplanner de laatste 35 kilometer zelf de snelste weg uit laten rekenen blijkt een minder geslaagde actie. Tien kilometer verder rij ik door een olijfbomenplantage en moet ik regelmatig afstappen. Na een stukje verharde weg wordt het snel veel slechter. Steile klim met veel los grint en nauwelijks fietsbaar.
Een half uurtje later is het aardedonker. Met mijn mini Hema verlichting valt er nauwelijks te fietsen. Mijn scheldpartijen tegen de inmiddels onzichtbare Garmin worden slechts gehoord door een groot aantal geiten die hun aanwezigheid verraden door hun geitenbelgerammel. De optie om op het pad te wachten tot de zon opkomt maakt me niet gelukkig. De andere optie om maar voort te ploeteren tot ik niet meer kan is ook niet heel aanlokkelijk. Toch kies ik gelukkig voor het laatste. Drie kwartier gestrompel later gaat het rotspad over op een gladde weg. Grote opluchting, temeer omdat ik in de verte de lichten van iets bewoonds zie schijnen. In dat plaatsje Neapoli ligt een leuk hotel alwaar ik een uitnodiging krijg voor de plaatselijke wielerkoers een dagje later. Klinkt wel leuk. Maar eerst nog even contactpersoon Jaques van het pension in Kritsa opbellen. Soms zitten dingen mee; toevallig is hij op weg van Heraklion naar Kritsa en hij moet in mijn "strandingsplaats" Neapoli nog wat spullen ophalen. Zo tegen twaalven arriveer ik na een wederom speciaal beleefd fietsavontuur best moe bij Argyro in Kritsa. Best een goede voorbereiding voor een aangename nachtrust.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley