Koers op Kreta

Zondagmorgen geniet ik onder de olijf- en citroenbomen onder het genot van een lekker zonnetje van mijn hier in Kritsa door gastvrouw Argyro geserveerd ontbijt. Gebakken eitje, Griekse yoghurt met honing en sap van verse sinasappels. Het leven is hier goed. En ook nog eens ruim op tijd voor de start van het fietsevenement te Paolini een kleine twee uur later.

Wat dat fietsevenement precies inhoudt weet ik dan nog niet. Ik vermoed een soort van toertocht en ben positief verrast dat ook hier op Kreta met de beschaving ook de racefiets binnen kwam. Bij het inschakelen van mijn Ipad zo halverwege de yoghurt verschijnt er helaas een andere tijd dan op mijn Chinese telefoon. Er blijkt nog slechts een uur te gaan tot de start van het evenement. Vrij vertaald betekent dit einde van het relaxed ontbijt. Normaal gesproken gaat dit nooit meer lukken. Mijn inschatting dat de Griekse tijd wel enigszins paralel zal lopen met de bij insiders welbekende Damtijd blijkt echter een goede gok. Na een soort van minitijdrit richting Paolini ben ik nog op tijd. Nog mooier:het wielerevenement blijkt een heuse koers. En of ik dan mee kan doen natuurlijk?

Met dank aan de organisatie die met spoed voor mij een helm regelde sta ik tien minuten later zomaar toch weer aan de start van een heus wielercriterium. Pro, zo heet de categrorie waarin ik start. Mijn inschatting dat pro hier wel niet heel veel voor zal stellen blijkt radicaal verkeerd. Om mij heen kijkend was er al direct het bangelijke vermoeden dat dit wel eens hard kon gaan. Zoals geschiedt. Binnen een kilometer ben ik gelost en na 15 kilometer zit ik op een ronde. Daarna blijk ik in het peloton lichtelijk op het tandvlees toch nog net te kunnen volgen.

Toch niet helemaal tevreden besluit ik, temeer omdat de vorige wedstrijd maar dertig kilometer duurde, het nog maar eens te proberen bij de open klasse. In deze wedstrijd over vijfentwintig kilometer kom ik in de kopgroep en eindig ik zowaar als tweede. Als eerste zelfs bij de oude lullen. Twee uur later is de prijsuitreiking. De gewonnen beker is mooi van lelijkheid, de podiumfoto is natuurlijk geweldig. En dan ook nog eens twee oorkondes wegens goed gedrag. Wie had zo'n buit verwacht. De terugweg met de zojuist gemakte wielervrienden uit Agios Nicolaos is gezellig. Om half vijf val ik weer in Kritsa op de klep. Ruim op tijd voor de korte vergadering over hetgeen mij deze richting af deed reizen.

Vanaf morgen serieus van start met filosofie. Dat wordt vast wat lastiger notuleren. Maar ik ga het wel proberen :)