Licht beneveld vanuit Vouzela

In een soort van licht verdoofde en geheel gelukkige toestand na 150 km fietsen en een misdadig goed diner begin ik toch nog heel dapper aan een nieuw verslag over mijn Portugese fietsvakantie.
Gisteren nam ik tijdelijk afscheid van fietsmaat Peer B. Na tien dagen lief en leed gedeeld te hebben is alleen rondfietsen toch weer even wennen. Vanaf vandaag dus geen uitzicht meer op Peers achterwiel. En ook wat minder motivatie om al die stijgende Portugese wegen op vol vermogen omhoog te stomen. Dat voelt overigens best relaxed.

Duizend kilometer Spaans en Portugese weg rolden onder onze gezamenlijke wielen door. Maar liefst vijftienduizend meter gingen wij recht de lucht in. Bij Ryanair zijn ze er jaloers op. Hemels dus. Net als dat ontmoette religieus geweld. Goud, goud en nog eens goud luidt hier het katholiek devies. En dan het liefst met krullen. En nog meer krullen, en nog meer tierelantijnen, en lichtkransen, vergulde orgelpijpen, en zo'n beetje alle versieringen die een mens maar kan verzinnen. Indrukwekkend, dat dan weer wel, maar voor de nuchtere Olllander toch ook wel weer een heel klein beetje over de top. Het gemiddeld kerkbezoek per week over de afgelopen jaren is hoe dan ook flink opgevijzeld. Hoogtepunten waren Porto (verwacht), Bragga (niet gepland en dus onverwacht), het gedender over kilometerslange kasseienwegen, de prachtige vergezichten, de geleden kou in regenachtige bergritten en de warme ontvangsten op de airbnb adressen waar we verbleven.

Van de eerste namen we dus vanmorgen afscheid. Maar liefst drie nachten verbleven wij bij Manuel en Theresa. Manuel, druk druk druk en er alles aan doend om het zijn gasten naar de zin te maken. Theresa, relaxed, sympathiek en meer op de achtergrond. En daardoor beter in de zaken waar Manuel zo goed zijn best voor doet. Het afscheid was hartelijk en deed zelfs een beetje pijn. En vond wat later plaats dan de planning eigenlijk toestond.

Toch reisde ik vandaag nog heel wat verder dan verwacht. De ruim 150 kilometer lange fietstocht was zowel prachtig als pittig. En bracht me dus naar dit adres in Vouzela. Bij Maria Celeste and Toze, eigenaren van "Casa Museu", de sjieke naam van dit etablissement. Geen airbnb adres, wel dezelfde hartelijke ontvangst en plek om nog eens terug te komen. Inmiddels gaan de letters op dit witte scherm wel steeds meer dansen. Met dank aan het streeklikeurtje dat ik natuurlijk ook nog even moest proberen. Morgen t h ng maat erns even overlezen en het een en ander corrigeten.

Ciao, bonne no he enz

Peer


pastel de vouzela