Honden

In principe doet ie niks

Honden! De waarschuwingen die ik daarover in mijn vorige Siciliaanse vakantie las boezemde mij bij voorbaat enige angst in. Achteraf geheel ten onrechte. De honden die we ontmoetten keken ons meestal aan met een lodderige blik; zoiets als, wat komt hier nu langsgefietst. Enige agressie bleken deze vriendelijke dieren in het geheel niet te bezitten. Leven en laten leven dus. Nee, dan Spanje en Portugal. Eergisteren waagde ik mij aan een speciale binnenlandse route, een dag eerder aangeraden door een medehostal bezoekster in Lissabon. Geen succes dus op de smalle bandjes. Prachtige omgeving, daar niet van, maar dit lag er wel heel slecht bij. Licht onhandig, maar met een muziekje op toch wel positief gestemd ploegde ik zo langzaam door het Portugese landschap. Het relaxte gevoel ging heel snel over toen er plotseling drie meer dan middelgrote honden de hoek om kwamen zeilen. Dit was niet de eerste keer maar deze hadden wel een overdreven aggresieve uitstraling. Niet kijken, rustig doorpeddelen en maar hopen dat er geen hap van mijn kuitvlees in een hongerige hondenmond verdwijnt is dan mijn tactiek. Ondertussen komt de adrenaline dan wel haast mijn oren uit. De vrouw die schijnbaar bij de honden hoorde riep nog iets naar mij. Door de muziek kon ik dat uiteraard niet verstaan.

Maar goed de aanval leek overleefd. Met alle onderdelen onbeschadigd. Minder geslaagd waren de verdwenen routebordjes. Ik zou toch geen verkeerde afslag genomen hebben? Na wat op en neer gezoek bleek dat wel het geval. Het vooruitzicht van een weerzien met de zojuist ontmoette agressieve viervoeters zat nou niet direct bij de favoriete zaken die ik graag nog eens mee zou willen maken. De auto die mij tegemoet kwam rijden bracht gelukkig uitkomst. "Volgens mij kom jij uit Nederland" aldus de blonde Portugese Nederlandse die uit de auto stapte. "Ja die honden he. Maar in principe doen ze niks." Inderdaad, hoe jaag ik iemand nog meer schrik aan. "Ja kijk, als wij er toevallig niet zouden zijn dan sta ik er niet voor in. Maar als wij er bij zijn zullen ze niet snel bijten." Het werd er niet bepaald geruststellender op, zeker als je weet dat je nog heel veel van dit soort beesten tegenkomen gaat. Gelukkig was er het aanbod om vast terug te rijden en de honden bij mijn passeren binnen te houden. Met een semi vriendelijke groet passeerde ik vervolgens zonder gevaren mijn Portugese landgenote.

Dit was verre van het eerste incident. Eerder al zag ik een aggresieve viervoeter naar Peers kuiten happen. Een andere keer probeerde een opgevoerde Pekinees zelfmoord te plegen door bij een snelheid van een kilometertje of zestig per uur luid blaffend voor mij de weg op te sprinten. Peer reed toen een metertje of dertig achter mij. Ook die heeft dat voor zover ik weet zonder psychische schade overleefd. Ook wel leuk om te vertellen was de grote hond van merk onbekend die op een metertje of vijf hoger gelegen plateau wild tekeer ging tegen mij. Blij dat ie zo hoog zit dacht ik nog. Boef dacht er echter anders over en sprong met ware doodsverachting de diepte in. Op de weg waar ik dus reed zette hij de achtervolging in. Gelukkig ging de weg daar nogal heftig naar benee en kan ik als ik bang ben heel hard fietsen. Echt blij stemt me dit soort gedrag toch niet. Al moet ik er hier schijnbaar mee leren leven. En dan zijn daar ook nog de talloze onvriendelijke vrienden die weliswaar aan ketting of achter slot en grendel zitten maar die me wel heel woest begroeten en uitstralen dat ze me het liefst met huid en zonder haar verscheuren. Zoals vanavond nog, op mijn huidige airbnb adres op weg naar het restaurant kwam ik er diverse tegen. Vanaf morgen heb ik daar gelukkig minder last van. Dan ga ik namelijk terug naar Nederland. Daar houden ze de beesten meestal toch iets beter binnen. Ondanks al die agressieve k joekels gaat mijn vertrek uit Portugal toch wel met enige pijn in het hart gepaard.

Mooie tijd om deze zwoele zomeravond af te sluiten. Voelt iets relaxter dan een dag geleden. Toen ik mij al had neergelegd bij een overnachting in het veld. En dat na tweehonderd loodzware kilometers bij belachelijk hoge temperaturen. Narrow escape, maar ook dat liep uiteindelijk zelfs goed af. Saai wordt het hier nog altijd niet :-).

Peer