return to Rome

Na drie dagen stevig doortrappen ben
Ik weer terug. Terug op de plaats die een jaar of zeven geleden ook al indruk op me maakte. Rome heet het stadje hier. Destijds bezocht met zwager Arie. In een helse fietstocht vanaf Veldhoven. Met een tent en slaapzakken, kookgerei en afwasmiddel, zelfs de klauwhamer voor de haringen was aanwezig. En dat alles zonder de moderne techniek van tegenwoordig. Geen gps, geen IPad, en volgens mij nog maar net een mobiele telefoon.

Tegenwoordig doe ik aan traveling light. Fiets vijf kilo lichter, tien kilo minder bagage, overnachtingen boek ik ter plekke op de iPad en de route staat keurig aangegeven op de gps van Garmin.

Nou heeft die Garmin ook nog wel
eens kuren. Of laat wegen zien die er niet zijn. Zo ging er op ons laatste rondje met de gebroeders F vergezeld door de here W en ondergetekende toch wel weer het een en ander mis. Vier dagen geleden is dat al weer. Omdat we een dag eerder, onderweg naar Lucca, de laatste twintig kilometer aflegden bij weersomstandigheden waar de honden niet echt brood van lusten wijzigden we ons fietsplan voor de laatste dag. Wederom viel de regen met bakken uit de lucht. Een Italiaanse buienradar bestaat helaas nog niet en de vooruitzichten leken bar en boos. Treinen leek een goed alternatief.

Toen we in Pisa uit de trein stapten bleek de voorspelling niet geheel en al te kloppen. Zodoende zaten wij om vier uur toch nog op de fiets. Een rondje van een kleine zestig kilometer was de planning. Van Pisa naar Lucca en weer terug. Inderdaad, waar we net met de trein vandaan kwamen. Met de terugweg volgens 'Reitsma'. Reitsma heeft nogal voorkeur voor het reizen over grint en gravelpaden. Deze route was daarop geen uitzondering. Nou waart de geest van G, onze vijfde man die toch niet meeging nog altijd als een schaduw over onze groep. Wat zou G hiervan gevonden hebben is een veelgehoorde frase. Na de 'koers' van vandaag kwam die 'wat als' wederom ter sprake. De overeenstemming was groot. Dit had G niet leuk gevonden. Met G erbij waren we niet rechts gegaan toen het bordje Pisa links aangaf. Zeker niet met die donkere regenwolken die ons tegemoet dreven. Helaas zat G in Benidorm, pikten we daardoor nog net die laatste regenbui mee en kwamen we voor de tweede dag op rij met een nat pak thuis. G leest dit vast met brede grijns.

Inmiddels zitten de andere wielervrienden weer thuis bij vrouw en
kinderen. Daar ging schijnbaar nog wel een heuse taxioorlog aan vooraf. Waar ik helaas vanwege iPad inkopen weinig van mee kreeg. Na de vakantie toch nog eens naar vragen.

Nu zit ik dus in Rome. Na drie dagen fietsen en 490 kilometer op de teller. En dat op deze leeftijd. De uitnodiging van de eigenaar van dit appartement om met de studenten nog een paar uurtjes
mee te gaan feesten in de stad heb
ik daarom wijselijk maar afgeslagen. Hoe ouder hoe wijzer zal ik er van maken. Morgen blijft de fiets hier in de flat. Tijd voor een roomse speurtocht. En toch nog een feestje met de studenten. Net alvast afgesproken. Daarna gaat het alweer richting Napels. Napels zien en dan sterven was vroeger een bekend gezegde. Zo gek wil ik het niet maken.

Wordt vervolgd