Achterstallig schrijfwerk

Na een rustig dagje fietsen typ ik nu in de tuin met zwembad rustig verder aan de belevenissen op de Spaanse reis. Met het zonnetje op de kale kruin en een Finkbrau servesa onder handbereik is het leven hier niet slecht. Ronda werd vandaag pas laat verlaten. Regen tot een uur of twaalf hield mij tot laat van de fiets. De verloren tijd maar nuttig besteed om de zomergarderobe aan te vullen. Zodoende ben ik nu broektechnisch ook voorlopig weer op peil. Dat was na een weeklang zweten in dezelfde korte hose ook niet echt een overbodige luxe.

De kilometerteller stopte vandaag bij 110. Bij aangename temperaturen en weinig hoogtemeters. Eitje dus. Helaas levert het niet veel schrijfinspiratie op. Al kan het van mij afschrijven van enige frustratie over de Spaanse fietspaden niet echt kwaad. Op het gebied van fietspad zijn het hier echte hobbyisten. Waarschijnlijk is er in de plaatselijke gemeenteraad van een aantal steden besloten dat de stad een fietsvriendelijker imago krijgen moet. Fietspaden aanleggen dus. Ik vraag mij af hoe zoiets daarna verder gaat. Er is hoe dan ook niemand bijgehaald die ooit eens op een fiets zit. De fietspadspecialist wast dat varkentje zelf wel even. Het resultaat: fietspaden die zomaar spontaan tegen een muur aan eindigen, vreemde haakse bochten, uitstekende richels loodrecht op de rijrichting en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het doet een beetje denken aan de spoedeisende hulp van het hospitaal alwaar ik werkzaam ben. Ook daar is door 'deskundigen' lang nagedacht om alles zo te ontwerpen dat het allemaal net niet past. Schakel ook zo af en toe wat klootjesvolk in lijkt me hier een wijze raad. Helaas is er waarschijnlijk geen enkele Spaanse fietspadbouwert die deze column ooit zal lezen. Maar daar leg ik mij dan noodgedwongen maar bij neer.

Minder voorspoedig begon mijn eerste fietsdag naar Cadiz, nu al weer een dag of vijf geleden. Ook die dag veel fietspadergernis. Daar kwam nog bij dat een aantal wegen van mijn routekaart hermetisch afgesloten waren. En weinig alternatieven over andere wegen. Het zorgde voor een jojo rit. Verscheidene keren mocht ik na een aantal kilometers over rotsige paden weer dapper omdraaien. Een keer eindigde ik na een paar kilometer door gras van af en toe een meter hoog bij een ondoorwaadbare rivier. Na veertig kilometer fietsen was ik hemelsbreed maar liefst 10 kilometer van Sevilla verwijderd. Gelukkig s'morgens veel te laat vertrokken. In een niet helemaal opperbeste stemming. Verder onderweg een keer of acht de tas verloren. De lekke band door verkeerd velglint na 60 kilometer fietsen zette de bom verder op scherp. Bandafnemers (gewoon aanwezig in mijn tas) kreeg ik niet gevonden. Zodoende meer dan een half uur zitten kloten om een band te wisselen. Veel Spanjaarden keken licht verbaasd naar de kale scheldende Hollander.

Toch was ik nog ruim voor het donker in Cadiz. Bij Maria Jose. Niet bepaald een dertien in een dozijn senora. En in het bezit van veel schildertalent. Leuk om daar wat meer vanaf te weten. Met dank aan de vertaalapp heel de avond gezellig in het Spaans geconverseerd. En dan ook nog een uitnodiging om met Maria Jose als reisgids een dagje later Cadiz te gaan verkennen. Een leuke ervaring waarbij telkens nieuwe bekenden werden ontmoet. Daar hoort dan weer een biertje bij natuurlijk. Vakantieadressen boeken bij airbnb blijft op deze manier wel erg leuk. Na veel lekker getapas bij allerlei bekenden nog tot een uur of een op stap geweest. Een of andere lokale Spaanse band met een bijzonder enthousiast publiek. Dit soort dagen maken vakanties als deze blijvend zeer de moeite waard.

Morgen richting Malaga voor een zeer bescheiden ritje. Daar ontmoet ik dan de wielervrienden uit het koude Nederland. Kijken of ik ze na deze zware week nog bij kan houden. Onder tafel drinken zou hoe dan ook inmiddels wel moeten lukken.

Wordt vervolgd

Peer