gestrand

Na een relaxed en zonnig begin van de dag gaat de stemming er inmiddels wel een beetje uit. De via Appia was weliswaar weer erg fraai. Jaartje of tweeduizend oud is die keienstrook van Rome naar een heel eind verder. Zulke kasseien maken ze zelfs in België en Frankrijk niet meer. Hierbij vergeleken is Parijs Roubaix een vlakke macadamweg. Wel mooi dus, maar niet goed voor het materiaal. Een half uur na het bos van Rome brak mijn tassendrager in twee stukken. Tijdens de slecht gelukte reparatie werd het erg snel dreigend donker. Weer iets later openden de sluizen. En nog steeds valt het hier met bakken uit de lucht. Graadje of vijfentwintig bij weercijfer negen las ik zojuist bij weeronline. Graad of vijftien bij weercijfer drie klopt helaas wat beter.

Inmiddels schuil ik nu al een uur of twee in het cafe hier op de hoek. Gelukkig spreekt de met drie kilo mascara verzwaarde knappe barjuf prima Engels. Zodoende heb ik nu het adres van een hotel zo'n kilomertje of drie hier vandaan. Met de zegen van de paus die ik zojuist passeerde in zijn tweede huis in Gandolfo hebben ze daar vast nog wel een plekje over. Ondertussen denk ik creatief na over de oplossing van het pakkendragerprobleem. Zolang het niet droger wordt dan dit heb ik toch niet heel veel anders te doen. Mocht er iemand nog een gouden tip hebben dan hoor ik die graag.

Helaas lukt het voor de afwisseling wederom niet om dit verslagje live op deze site te plaatsen. Wel leuk zo'n iPhone met 3G, alleen van weinig nut als het Italiaanse netwerk niet meewerkt. Kan er nog wel bij. En gelukkig heb ik nog een iBook.

Ciao